“Ik heb nooit veel nagedacht over die stap naar zelfstandige. Dat was eigenlijk een impulsieve beslissing. Maar ik heb er nog geen seconde spijt van gehad en zou het meteen opnieuw doen. Ook mijn studie zou ik nog 10 keer opnieuw kunnen volgen.”

“De vrijheid. Het is moeilijk te omschrijven, maar je krijgt zoveel ruimte om jezelf te ontplooien in een veilige omgeving. En je hebt peers, je krijgt constant feedback over je werk. Dat was echt fun gewoon.”

“Zeer zeker. Op een manier voel ik me vrijer dan wanneer ik studeerde, omdat mijn opleiding heel artistiek was en nu kan ik me focussen op het commerciële, wat echt bij mij past. Maar de achtergrond die ik meeneem vanuit mijn studie is super waardevol. Langs de andere kant mis ik het vangnet dat bij die opleiding hoorde. Vroeger kon ik op school mijn werk tonen en meningen vragen, maar dat netwerk ben ik nu een beetje kwijt.”

“Via sociale media zoals Instagram heb ik veel contact met andere creatives. Caro bijvoorbeeld - die mij de wisselbeker doorgaf - ken ik via Twitter (X, red.). We volgden elkaar al een tijdje en vorig jaar maakte ik portretten van haar. We hadden instant een klik. Sindsdien vraag ik haar vaak om feedback. Al vind ik de eerlijke mening van de mensen rondom mij - die niet bezig zijn met kunst of fotografie - even waardevol.”

KLEUR, RUST, MAAR VOORAL PLEZIER

“Ja, kleur! En rust is ook een belangrijke factor in mijn beelden. Ik kan me volledig verliezen in nabewerking: echt elk detail, elk kleurtje handmatig gaan aanpassen. Er een laagje over schilderen, zeg maar. Dat vind ik superfijn. Van het uiterlijk van mensen blijf ik af, maar in de achtergrond van mijn foto’s zal je nooit vuiltjes of vlekjes zien. Ook details als verkeersborden werk ik weg, zodat alleen de essentie overblijft. ”

“Ja en nee. Mijn beelden zijn vaak heel vrolijk en opgewekt, maar zelf ben ik een heel kritisch persoon. Zeker tegenover mezelf, maar soms ook voor de buitenwereld. Mijn werk is dus eerder een weerspiegeling van wat ik probeer te zijn, denk ik.”

“Er zijn een aantal elementen in mijn leven die minder vrolijk zijn, want ik heb een ouder die heel ziek is. Ik trek mezelf echt op aan de lichtheid en de kleur in mijn beelden. Voor mij is dat een manier om door de dag te raken. Ik vind daar enorm veel plezier en heel veel passie in. Ik denk dat mijn omgeving dat ook wel merkt. Daar heb ik bijzonder veel geluk mee en ik wens dat iedereen toe, om zo gepassioneerd te zijn over iets.”

“Plezier. ‘t Is echt weird om dat te zeggen misschien, maar ik ervaar écht gewoon het gevoel van plezier als ik bezig ben met mijn werk. Deels in het ontmoeten van nieuwe mensen, want da’s altijd gezellig. Maar het gaat verder dan het sociale aspect. Ik kan thuis zitten te werken aan een beeld en dan voel ik dat echt in mijn hartje. Dan zit ik te giechelen achter mijn computer. Dus ja: echt gewoon fun, plezier.”

DROMEN VAN EEN OPEN ATELIER

“Als ik iets kan betekenen voor anderen. De projecten waar ik al de meeste voldoening uit haalde, draaiden rond verlies. Bijvoorbeeld shoots met mensen die binnenkort afscheid moeten nemen van een ouder. Of onlangs had ik een meisje voor mijn lens dat een amputatie moest ondergaan en nog foto’s wilde met een ledemaat dat ze ging verliezen. Iets kunnen bijdragen aan iemands leven met een beeld dat ze voor altijd kunnen bijhouden, da’s fijn. Daar zijn mensen altijd heel dankbaar voor.”

“Verder werk ik graag met jongeren, maar dan meer in een educatieve vorm. Ik geef jaarlijks fotografiekamp en binnenkort heb ik een project met een gemeente om samen met jongeren een fotografietentoonstelling op poten te zetten.”

“Ik huurde ooit een atelier in Antwerpen dat ik beschouwde als een open atelier: anderen konden er samen met mij komen werken. Als ik één groot doel heb op dit moment, dan is het opnieuw zoiets opstarten. Niet gewoon een coworkingplek, maar een atelier met apparatuur waar je actief met beeld kan bezig zijn. Ik wil heel graag een ruimte creëren waar jongeren en mensen die daar minder kansen toe hebben, toegang hebben om zichzelf daarin te zoeken. Andere mensen iets bijbrengen, dat is eigenlijk echt wat ik wil doen. Ik wil nog de rest van mijn leven met fotografie bezig zijn, maar ik haal nog net meer voldoening uit het begeleiden van mensen.”

“Dat ik stabiel ben in mijn leven. Dat is voor mij altijd een uitdaging geweest. Ik heb een heel groot deel van mijn studies zelf betaald: mijn kot, eten … Ik kreeg wel hulp, maar deed het grotendeels alleen. Ik ben er dus trots op dat ik toch gewoon die stap naar zelfstandige heb gezet en dat ik op mijn leeftijd iets kan doen waar ik oprecht heel gelukkig van word.”