“Het gevoel heb dat ik me helemaal kan smijten. Dat ik los kan gaan, me niet moet inhouden of met veel beperkingen rekening moet houden. Al kunnen bepaalde beperkingen net wel productief zijn. Ik maakte bijvoorbeeld de albumhoes voor de soundtrack van Callboys. Daar ben ik heel fier op, want dat was echt part of the merchandise. Ik mocht volledig kiezen wat ik deed, zolang het Callboys-logo en de kleur roze erin verwerkt zaten. Net genoeg beperkingen om me te motiveren  dus. Woestijnvis keurde het ontwerp meteen goed en da’s the dream natuurlijk.” 

“Ik zoek ook in alles een uitdaging. Da’s ook in het dagelijks leven zo. Ik kook bijvoorbeeld niet zo graag, tenzij het iets nieuws is waar ik een uitdaging in vind. Zo kan ik ondertussen supergoed eieren pocheren, omdat ik mezelf dat kon aanleren en Youtubefilmpjes blijven kijken tot het goed zat. Het gaat al zo ver dat ik op Instagram foto’s toegestuurd krijg van mensen die zelf eieren proberen te pocheren. Zalig. (lacht)” 

“Ja! Ik heb veel interesses en dat zie je ook als je door mijn werk scrolt: tekenen, schilderen, 3D-werk, posters, illustraties… Sommigen focussen zich op één ding - editorials bijvoorbeeld - maar ik doe vanalles graag en dat is ook wie ik ben. Ik sta heel gulzig in het leven: veel leren kennen, nieuwe invloeden opzoeken, op reis gaan… Dat heb ik nodig. Je merkt ook dat ik ervan hou om mensen te inspireren en te doen lachen. Volgens mij ben ik veelzijdig en veranderlijk, maar is mijn basis altijd luchtig, kleurrijk en licht geïnspireerd door de eighties. Ik hoop dat je dat terugziet in mijn werk en dat dat ook past bij wie ik ben.” 

“Ja: Steven van Herreweghe, Xander De Rycke, Thomas Smith, Lukas Lelie, Evi Heyndrickx, Kamal Kharmach, Gunther Lamoot… Misschien dat ze onderling reclame hebben gemaakt, maar ik denk ook via sociale media.” 

“Ik hoop omdat ik zelf ook wat humor in mijn werk probeer te steken en omdat ik het graag luchtig houdt. En hopelijk omdat ze het goed en kwalitatief vinden. Dat zou ik tof vinden, dat comedians aan mij denken als ze een kwalitatieve poster nodig hebben.” 

GEEN KOFFIEBARS, MAAR HOTELLOBBY’S 

“Vooral digitaal,op Instagram. Maar ik heb ook wel wat creatievelingen in mijn omgeving. Ik heb kleurrijke mensen rondom mij nodig en dat is misschien wel hét belangrijkste om te blijven gaan, dat je ook bij anderen ziet van: wauw ja, da’s kei tof. En dat anderen het ook erkennen en belangrijk vinden dat er kunst gemaakt blijft worden. Zeker in tijden van AI: je hebt echt mensen nodig die de waarde blijven inzien van artiesten.” 

“Ik heb dat al weleens gedaan en testte al verschillende coworkings, maar ben nooit echt vast ergens gaan zitten. Ik hou wel van changement de décor. Daarvoor zijn de coworkingdagen van APBC ideaal, hé. Wat ik soms ook leuk vind is werken in de lobby van een hotel. Niet veel mensen weten dat dat kan. Maar ik ‘verzamel’ dus hotels waar je gewoon al eens kan gaan zitten werken.” 

“Goeie vraag. Ik denk dat het antwoord simpel is: in een koffiebar is het meestal te druk, terwijl het in een hotel toch iets stiller is. Daar heb je minder dat geklets met borden en glazen. In een koffiebar zitten ook vaak gewoon vrienden die samenkomen en dan kan dat vrij luid worden Tof hé, maar da’s niet de sfeer waar ik op dat moment in wil zitten. In een hotel zit je vaak tussen de zakenmensen die ook weleens gewoon een meeting aan ‘t doen zijn. Dat ik geen koffie drink en zelf graag op hotel ga, zal er ook wel mee te maken hebben.” (lacht) 

OP ZOEK NAAR DE TOTAALERVARING 

“Overal. Een albumhoes die mij geweldig inspireert, een restaurant met een mooie branding… Ik ga ook heel graag op restaurant of naar concerten voor de totaalervaring. Mijn vriend gaf me voor mijn verjaardag een etentje cadeau bij Blueness, een restaurant van Sergio Herman dat nu gesloten is. Dat was echt fantastisch: daar was over elk detail nagedacht. Van het meubilair tot het toiletpapier. Alles was maatwerk en je zag dat daar enorm veel liefde in zat. Daar hou ik enorm van, dat je ergens binnenstapt en voelt: dit is met liefde en passie gedaan en dat is hier een ervaring waar ik een paar uur in kan ontsnappen.” 

“Ja, absoluut. Zeker voor fine dining. Dat is misschien wel een van mijn droomprojecten.”

“Enorm veel eigenlijk. Da’s echt iets wat over mij kan neerdalen: het gevoel dat er nog zoveel is dat ik wil doen en de rusteloosheid. Van: hoe geraak ik daar? Ik wil heel graag eens een bandposter maken. Voor The National bijvoorbeeld, als die eens naar het Sportpaleis komen. Of een cover voor The New York Times, maar da’s van veel mensen een droom denk ik. Of - maar da’s geen project - eens in Londen of New York of Parijs wonen. Dat zou ik ook héél graag eens doen.” 

“Jazeker! De twee billboards die ik mocht ontwerpen voor de Stad Antwerpen. En de soundtrack van Callboys, daar ben ik heel trots op. Of elke keer wanneer iemand een eigen bier brouwt en aan mij denkt om het etiket te ontwerpen. Da’s iets kleinschaliger, maar daar kan ik enorm fier op zijn: dat iemand dat bier staat te brouwen en dan aan mij denkt. Of een comedian die specifiek van mij een affiche wilt, dat vind ik ook enorm fijn.”  

“Naar Rinus Van de Velde kijk ik zeker op. Bij hem vind je ook die totaalervaring waar ik zo van hou. Zijn werk trekt je mee in een alternatief universum dat hij zelf creëert, met zijn alter ego's. Dat filmische vind ik heel chic en dat probeer ik zelf ook in mijn werk te steken. Iets mag eigenlijk nooit zomaar een flyer of een poster of een cover zijn, er moet - en dat gaat zo hautain klinken - een ervaring inzitten. Zodat je er echt ingezogen wordt. Naar dat effect ben ik altijd op zoek.” 

“Aan Miette Thieren. Da’s een jonge fotografe (website: https://www.whoismiette.com/). Ze is nog maar 24 en is al zelfstandig fotografe. Op Instagram is ze heel open over ondernemen in de creatieve sector en alle struggles die daarbij horen. En ze maakt ook gewoon goede beelden!”

Tekst: Nienke Soontjes