Thierry Geerts: “Over die nieuwe wereld heb ik het ook in mijn boek, ‘Digitalis’. In het globale landschap van vandaag zijn we als mensen amper nog van elkaar verwijderd: contact houden met vrienden in Zuid-Afrika of oude kennissen terugvinden die naar Suriname zijn verhuisd, dat is niet meer ongewoon. Digitale technologie laat ons toe om veel dichter bij elkaar te zijn. En we kunnen die technologie ook gebruiken om wereldwijde uitdagingen aan te pakken, zoals de klimaatproblematiek. Maar mensen zijn bang van digitalisering, en daar loopt het mis.”

Hoe komt dat volgens u?
“Veranderen is altijd moeilijk, zeker als je niet echt móét veranderen. Sinds de vorige industriële revolutie zijn we in België behoudsgezind geworden. Toen waren we voorlopers, en nu willen we vooral behouden wat we al hebben. Je ziet die houding bij veel Belgische kmo’s: ze houden zich aan vertrouwde paden en denken in bekende patronen. Maar ze onderschatten hoe ze zichzelf daarbij blootstellen aan disruptie van buitenaf. Je denkt dat je goed bezig bent omdat het al jaren prima gaat, en plots komt er dan een concurrent die je helemaal uit het water slaat.”

Is dat te vermijden?
“Nee. Het grote verschil zit erin hoe je naar die evolutie kijkt. Als bedrijfsleider kan je reageren met ‘help! Ik word aangevallen!’ en je nog meer op jezelf terugplooien. Of je kan zeggen: ‘ik weet nog niet wat ik hiermee moet doen en dat is oncomfortabel, maar ik ben nieuwsgierig naar nieuwe mogelijkheden en zet dit hoog op mijn agenda.’ Het vraagt openheid en creativiteit om die tweede aanpak te kiezen. Dat is niet evident: we hebben lange tijd ‘vernieuwd’ zonder echt te veranderen. Kijk maar naar de auto-industrie. Auto’s zien er jaar na jaar, model na model, grotendeels hetzelfde uit.”

Wat bedoelt u precies met creativiteit in die context?
“Op dit moment van heruitvinden, waar we alle processen en producten rondom ons moeten herbekijken, is creativiteit precies wat we nodig hebben. De bereidheid om anders na te denken dan we tot nu toe gedaan hebben. Technologie op zich is dom, computers doen niets dat je ze niet zelf geleerd hebt. We moeten zelf nadenken over hoe we ze gaan inzetten op steeds nieuwe manieren. Velen zijn daar bang van, want ze denken dat je zo mensen op de werkvloer vervangt door machines. Terwijl je net tijd vrijmaakt voor die mensen om te doen waar mensen goed in zijn: probleemoplossend denken en samenwerken.”

“Creativiteit is bij Google een van onze belangrijkste waarden. We leggen er veel nadruk op bij aanwervingen: is deze kandidaat creatief, nieuwsgierig, bereid om dingen te veranderen? Liever dat dan iemand die gewoon goed bepaalde taken kan uitvoeren. We stimuleren al onze medewerkers om af te stappen van de bewandelde paden wanneer ze nadenken over oplossingen die onze eindklant ten goede komen. ‘De gebruiker’, u en ik dus eigenlijk: wat heeft die nodig en hoe kan technologie daarbij helpen? Daarover moeten ze nadenken.”

Technologie en creativiteit staan dus niet haaks op elkaar?
“In tegendeel. Artificiële intelligentie en creativiteit gaan samen. Een zelflerende computer wordt heel snel ijzersterk in één taak. Talen leren bijvoorbeeld, of foto’s herkennen, of schaken. Maar je hebt creatieve mensen nodig om te bedenken dat we een computer kunnen inschakelen voor zulke taken. En dan ontstaan er prachtige mogelijkheden. Fotoherkenning staat je toe om één persoon terug te vinden in drieduizend vakantiefoto’s. Maar ook om een levensbedreigende kanker te herkennen op een medische scan. De computer kan niet beslissen om daar ook iets mee te doen. Daar heb je dan weer mensen voor nodig.”

Kan u een voorbeeld noemen van iemand die dat goed begrepen heeft?
"Iemand die dat op dit moment heel goed doet, is Jorik Rombouts van de Antwerpse start-up Rombit. De business van Rombit – IoT-toepassingen ontwikkelen – is eigenlijk oersaaie kost. Maar Jorik weet dat te verwoorden op een manier die mensen enthousiast maakt. Hij heeft oog voor het verhaal achter de toepassing. Dat moet je kunnen.”